Maandag 10 augustus

 

Wakker om 7:00u.  Er is gisterenavond een bus vol Oostenrijkse wielertoeristen in het hotel aangekomen – en dat was te merken bij het ontbijt.  Drukte.

Voor vandaag staat een bezoek aan de Prebischtor op mijn programma.  Eerst rijd ik met het “treintje” (Hrensky Expres) van Hrensko naar Mezni Louka om dan van daar te voet via de Gabrielensteig terug te keren.  Oorspronkelijk was ik van plan om eerst, nog voordat ik zou gaan wandelen, met de bus naar Decin te rijden om daar dan de boot terug te nemen, maar dit ging helaas niet.  Ik zou dan te vroeg moeten vertrekken … zonder ontbijt … want dat kan pas vanaf 8:00u, en de bus vertrekt om 8:17u.  Jammer.

Het is een beetje bewolkt deze ochtend, en niet zo heet als gisteren.  Hangt er regen in de lucht ?

Omdat ik vrij vroeg vertrokken ben en ik niet veel zin had om een half uur aan de bushalte op de “trein” te staan wachten wandelde ik maar meteen door naar de terminus van de Hrensky Expres, aan de Elbe – een wandelingetje van ongeveer 20 minuten. 

Deze toeristische attractie bestaat officieel nog maar sinds 2018.   Het “treintje” is 16 meter lang een heeft een capaciteit van 64 passagiers.  Het rijdt op een route die 7,5 km lang is en de maximumsnelheid is 20 km per uur.

Het treintje stond al klaar, aan het Euro Oil tankstation.  In schril contract met de prijs van een ritje met het openbaar vervoer is een ticket voor dit treintje (dat helemaal geen trein is, maar dat had je ondertussen al wel begrepen vermoed ik) redelijk duur : 75 Kronen (3,17 euro).  Om 10:00u ben ik opgestapt, 8 minuten later vertrokken we.  Aankomst aan de eindhalte in Mezni Louka om 10:40u.  Onderweg passeerden we heel wat wandelaars, ik zal dus zeker niet de enige zijn die vandaag de Prebischtor gaat bezoeken ….

Voor de gezonde lucht moet je de Hrensky Expres zeker niet nemen … ik mocht gans de rit genieten van de diesel-uitlaatgassen.  Bleh ! Ik was blij dat ik uit kon stappen …

De wandeling door de Gabrielensteig is een mooie wandeling die de stad Mezni Louka verbindt met de Prebischtor.  Het pad slingert zich langs mooie, zandstenen kliffen.  Het is bebost, er zijn flinke heuvels en indrukwekkende rotsformaties … er zitten ook een paar vermoeiende stukken tussen (steile trappen, bijvoorbeeld).  De totale lengte, inclusief de kleine omweg naar de Prebischtor, is 6 km.

Als je de tijd neemt dan is dit zeker te doen voor iedereen die een klein beetje conditie heeft.  Getuige daarvan is het feit dat ik onderweg heel wat ouders met kleine kinderen zag – en dan bedoel ik ook echt kleine kinderen … ik gok drie à vier jaar oud.  Ja, ik zag zelfs een man met een baby in een buggy wandelen.  ‘k Vraag me wel af hoe die dat gelapt hebben onderweg, met al die trappen, boomstronken, rotsen, … Volgens mij heeft die man de buggy meer op moeten heffen dan dat hij ermee kon rijden …  met de fiets zou ik dit trouwens ook niet avonturen, het is echt wel een wandelpad !

Niettegenstaande het feit dat de lucht helemaal bewolkt was viel de temperatuur toch wat tegen.  ’t Was behoorlijk warm en ik was heel content dat ik dit keer wel  genoeg water bij me had.  Voor de foto’s was het wel jammer …

Rond het middaguur arriveerde ik aan het kruispunt waar ik kon afslaan naar de Prebischtor – of Pravčická brána in het Tsjechisch. En wat mag dat dan wel zijn, hoor ik je denken … Dat is een smalle, natuurlijke brug van zandsteen … 16 meter hoog en 26 meter breed en de grootste natuurlijke zandsteenbrug van Europa.  Het is ook hét meest bekende oriëntatiepunt van Boheems Zwitserland.  Vandaar natuurlijk ook de grote drukte aldaar.  Iedereen wil dat ding zien en fotograferen.

Een kwartiertje nadat ik bij het kruispunt stond arriveerde ik aan de kassa van de Prebischtor … jaja, uiteraard is deze toeristische trekpleister betalend.  Voor 95 Kronen (4,01 euro) kon ik binnen.  Het is daar wel mooi – er zijn 3 verschillende wandelingetjes naar uitzichtpunten en die je op verschillende mooie vergezichten trakteren.  Je moet voor wandelingen 2 en 3 nog wel een flink aantal trappen beklimmen, maar het loont de moeite.  Alleen jammer van de drukte – en, voor de foto’s, van het feit dat de zon vandaag niet scheen. 

Na een half uur had ik alles gezien wat ik wilde zien.  Het plan om ter plekke iets te drinken te kopen heb ik snel laten varen omdat je overal moest aanschuiven – in het restaurant en aan de “dranktent”.

Om 13:30u stond ik terug op de grote baan, einde van de wandeling.  Voor de bus moest ik echter nog te lang staan wachten naar mijn goesting dus ben ik maar naar Hrensko terug gewandeld.  ’t Was een klein half uurtje wandelen tot aan het hotel, dat valt dus heel goed mee.

Ik had toen zo’n zin in een ijskoffie met ijs – maar het terras van het hotel zat vol Oostenrijkse wielertoeristen.  Die waren dus blijkbaar al terug van hun fietstocht.  Da’s ook wel snel …

Op mijn kamer zette ik de foto’s van vandaag al op de laptop en bij gebrek aan beter heb ik dan maar mijn eigen gekoelde ijskoffie (gekocht in de winkel) opgedronken.  Toch wel handig trouwens, dat er een koelkastje op de kamer staat.  Daar zit standaard één en ander van het hotel in (uiteraard te betalen als je het opdrinkt) maar er is nog genoeg plaats vrij om je eigen drank in te stockeren.  Met dit warme weer zeker geen overbodige luxe !

Het was buiten ondertussen beginnen regenen.  Ik besloot me met laptop en al beneden bij de receptie te zetten (daar is wifi) zodat ik mijn foto’s op Facebook kon zetten.  Daar was ik een uurtje of 2 zoet mee.  Om 17:15u stopte het met regenen en ik ook met werken dus ging ik nog wat te drinken kopen in de winkel, de koelkast moest nodig aangevuld worden !

Er restte nog wat tijd voor een bad, en om 19:00u : tijd voor het avondmaal.  Dit keer nam ik een vegetarische salade met yoghurtdressing en mozzarella + 1 glas water.  Heel erg lekker, maar veel te veel voor mij.  Kostprijs : 209 Kronen (8,83 euro).

Truste iedereen !